فرشید فرزان با نام اصلی عزیزالله باقری برادر (داوود باقری- دوبلور) و همسر(فرخنده فرزان-دوبلور،گوینده) دوبلور، مدیر دوبلاژ، بازیگر، فیلمنامه نویس، کارگردان و تهیه کننده است. فرزان فعالیت خود را در ابتدا با گویندگی در رادیو از سال ۱۳۳۸ آغاز کرد و در سال ۱۳۳۹ پا به دنیای دوبله و گویندگی گذاشت.

 او در زمینه دوبله بیشتر به گویندگی تیپ های جدی، عاصی و خشن سینمایی پرداخته است و از نمونه صداهای مهم او به جای شخصیت های ویکتور ماتیور (سامسون و دلیله، ۱۹۴۹، دوبله دوم)، جک پالانس (زمانی که دزد بودم، ۱۹۶۵، دوبله دوم)، رابرت رایان (این گروه خشن، ۱۹۶۹)، جورج کندی (فرودگاه، ۱۹۷۰، دوبله دوم)، بن جانسون (این فرار مرگبار، ۱۹۷۲)، جرج کندی (فرودگاه، ۱۹۷۰، دوبله دوم)، جیمز کابرن (یکه‌تازان، ۱۹۷۵)، و گویندگی به‌جای بدمن‌های فیلم‌های فارسی نظیر گرشا رئوفی در (گوزنها، ۱۳۵۳) و جلال پیشوائیان است. همچنین در انیمیشن (بچه خرس های قطبی-میشکا و موشکا) گویندگی کرده است و مدیر دوبلاژ فیلم های بوسه بر لب‌های خونین (۱۳۵۲)، دیوار شیشه‌ای (۱۳۵۰)، ستارخان (کارگردان علی حاتمی)، دوبله به ترکی آذری، در فیلم خوب، بد، زشت گوینده  لی وان کلیف، در فیلم گوزن‌ها گوینده گرشا رئوفی بوده است. فرزان در سال ۱۳۴۵ با فیلم (عصیان) ساموئل خاچیکیان به عرصه سینما وارد شد و تا سال ۱۳۵۲ هم به صورت مداوم به بازیگری پرداخت و در فیلم ها عصیان (۱۳۴۵)، فراری (۱۳۴۶)، من هم گریه کردم (۱۳۴۷)، کشتی نوح (۱۳۴۷)، سالار مردان (۱۳۴۷)،  آدم و حوا (۱۳۴۹)، رعد و برق (۱۳۵۰)، مطرب (۱۳۵۱)، خیالاتی (۱۳۵۲) و پاپوش (۱۳۵۲) به ایفای نقش پرداخته است و فیلمنامه نویس و کارگردان فیلم (رعد و برق) در سال ۱۳۵۰ بوده است.

 فرشید فرزان که در سال ۱۳۶۶ به آلمان مهاجرت کرد در ۱۲ در ما سال ۱۳۸۵در شهر کلن از دنیا رفت.