شیخی، جمیله

دختر جوان و با صلابت نمایش های قبل از انقلاب و مادر بزرگ با ابهت و جدی فیلم و سریال های بعد از انقلاب که مخاطبان و تماشاگران سینما و تلویزیون ایران آن را با نام جمیله شیخی می‌شناسند، متولد ۹ اردیبهشت ۱۳۰۹ در شهر زنجان است. نام پدرش جهانگیر بود و روزهای کودکی‌ و نوجوانی اش در یک خانواده هنرمند و فرهنگی سپری شد. به شکلی که پدر و مادرش از همان سنین کودکی مشوق های اصلی او برای ورود به عرصه نمایش بودند. جمیله شیخی که در کودکی در نمایش های مدرسه بازی میکرد و دبیرستان به شرکت در جلسات انجمن های ادبی و اجرای نمایش می‌پرداخت، خیلی زود و به شکل جدی به عرصه هنر وارد شد. او اوایل، از شاگردان کلاس آواز فاخره صبا بود که به واسطه صبا به شاهین سرکیسیان معرفی شد و در کنار اساتید دیگر به آموختن تئاتر به شکل بسیار جدی و تمرین آن مشغول شد. جمیله شیخی پس از مدتی حضور در عرصه نمایش، به استخدام اداره تئاتر درآمد. او مدتی را هم در عرصه دوبله و گویندگی فعالیت داشت و در یک سری از فیلم های آربی آوانسیان، که معتقد بود بهتر است بازیگران تئاتر فیلم هایش را گویندگی کنند، دوبله کرده است. یکی از این فیلم ها، فیلم سینمایی چشمه به مدیریت دوبلاژ ایرج انور بود‌. جمیله شیخی از سال ۱۳۳۹، نزدیک به ۴۰ نمایش و سریال تلویزیونی را در کارنامه کاری خودش به یادگار گذاشته است و در ۱۴ فیلم سینمایی ایفای نقش کرده است. او در طول فعالیت خود در عرصه سینما، با کارگردان های بزرگی از جمله بهرام بیضایی برای فیلم مسافران، که در آن جمیله شیخی برنده بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره فجر در سال ۱۳۷۰ شد، ناصر تقوایی در فیلم کاغذ بی خط، مسعود جعفری جوزانی در فیلم بلوغ، پوران درخشنده در فیلم پرنده کوچک خوشبختی، نصرت کریمی در فیلم خانه خراب و داریوش مهرجویی برای فیلم لیلا، همکاری کرده بود. خانم شیخی در روز چهارشنبه دوم خرداد سال ۱۳۸۰ در ۷۱ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و در ۶ خرداد سال ۱۳۸۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.