پری صابری(کارگردان تئاتر، نمایش‌نامه‌نویس، رمان نویس و دوبلور) بعد از اتمام دوره دبیرستان برای ادامه تحصیل در رشته تئاتر و سینما به پاریس مهاجرت کرد؛ او در زمان دانشجویی فیلم کوتاهی در رابطه با یکی از رباعیات خیام ساخت که به عنوان بهترین فیلم دانشجویی در سال ۱۹۵۴ در کشور فرانسه برگزیده شد. بعد از آن، در سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ در مکتب (تانیا بالاشوا) حرفه نمایش را مجددا فرا گرفت و بعد از گذراندن مدتی تحقیق و مطالعه در اسپانیا، سرانجام سال ۱۳۲۴ به ایران بازگشت. صابری که بنیان گذار گروه تئاتر (پازارگاد) بود و تالار مولوی را در تهران تأسیس نمود، در سال ۲۰۰۴ نشان لژیون دونور فرانسه را دریافت کرد. او همچنین در سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ سرپرست فعالیت‌های فوق برنامه دانشگاه تهران بود و تالار مولوی را در شهر تهران تأسیس کرد. او نمایشنامه (کرگدن اوژن یونسکو) را دو دفعه بعد از ترجمه جلال آل احمد به فارسی ترجمه کرد و حمید سمندریان کارگردان برجسته تئاتر در سال ۱۳۵۰ آن را در دانشگاه تهران بر روی صحنه برد. او بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ به خارج از ایران مهاجرت کرد. در این سال‌ها نمایشنامه (من از کجا، عشق از کجا) را درباره رابطه با (فروغ فرخزاد) نوشت و در سال ۱۹۸۱ در لس‌آنجلس به روی صحنه برد که بسیار موفق بود. و بعد آن نمایش را به انگلیسی در جشنواره هنری بازی‌های المپیک به اجرا درآورد که همچنین با استقبال تماشاگران و مخاطبان رو به رو شد. او مجددا تصمیم به بازگشت به ایران گرفت. در بازگشت به ایران اوایل با برخوردهای مناسبی مواجه نشد، اما به مرور زمان، فعالیت نمایشی خود را آغاز کرد و نمایش‌های (من به باغ عرفان) درباره زندگی سهراب سپهری و (هفت شهر عشق) را با الهام از عطار نیشابوری به روی صحنه برد. در طول این موفقیت‌ها، آثار دیگری را نوشته و کارگردانی کرد که به گفته خود او نمایش (شمس پرنده) با موضوع (مولوی) از بهترین آثار او است. ساله بعد دو نمایش (شمسِ پرنده) و (اسطوره سیاوش) در تالار یونسکوی پاریس توسط پری صابری به روی صحنه رفت. صابری برنده نشان شوالیه فرانسه را از این کشور است. شاید پری صابری تا به امروز در زمینه دوبله و گویندگی به اندازه کارگردانی و نویسندگی تئاتر فعال نبوده است، اما نمونه صدای او را در فیلم معروف (قاچاقی مردن) به کارگردانی مارسل کامو شنیده ایم. وقتی همینطور در چند فیلمی که در کشور فرانسه دوبله شده بود، گویندگی کرده است. از آثار مهم پری صابری باید به نویسندگی و کارگردانی (من از کجا، عشق از کجا) درباره زندگی فروغ فرخزاد، نویسندگی و کارگردانی (من به باغ عرفان) درباره زندگی سهراب سپهری، نویسندگی و کارگردانی (هفت شهر عشق) با الهام از عطار نیشابوری، بیژن و منیژه، رستم و سهراب، نویسندگی و کارگردانی (شمس پرنده) درباره دیدار شمس تبریزی و مولوی، کارگردانی (در اندرون من خسته)، ۲ قصه برای فیلم (لیلا در نصف جهان)، (مرغ سحر)، کارگردانی (آنتیگونه)، کلوسئو (۲۰۰۰) رم، نویسندگی و کارگردانی (رند خلوت نشین) درباره حافظ، یوسف و زلیخا، سوگ سیاوش، من از کجا عشق از کجا، درباره زندگی فروغ فرخزاد، لیلی و مجنون، هفت خان رستم، رستم و اسفندیار، و نمایش باغ دلگشا (برگرفته از زندگی، احوالات و شعر و شاعری سعدی) اشاره کرد. او همچین جوایزی از جمله نشان ابن سینا (یونسکو) ۲۰۰۴–۱۳۸۳، نشان شوالیه فرانسه ۱۳۸۳–۲۰۰۴، لوح سپاس هفدهمین جشنواره بین‌المللی فجر، تندیس و لوح سپاس هجدهمین، نوزدهمین، بیستمین، بیست و یکمین، و بیست و سومین جشنواره بین‌المللی فجر را دریافت کرده است.