سهراب سپهری شاعر، نویسنده، دوبلور و نقاش از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین شاعران معاصر ایران است و اشعار او به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است. پدربزرگ سپهری (میرزا نصرالله‌خان سپهری) اولین رئیس تلگراف خانه کاشان بود. 

پدر او اسدالله و مادر او ماه‌جبین نام داشتند که هر دو بسیار اهل هنر و شعر بوده اند. سپهری دوره ابتدایی را در دبستان خیام کاشان در سال (۱۳۱۹)، و دوران دبیرستان را در دبیرستان پهلوی کاشان سپری کرد و بعد از فارغ‌التحصیل شدن در خرداد ۱۳۲۲ در دوره ای دوساله در دانش‌سرای مقدماتی پسران، به استخدام اداره فرهنگ کاشان درآمد. او در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت کرد و دیپلم خود را گرفت و بعد از آن به تهران مهاجرت کرد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول تحصیل شد و هم‌زمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که بعد از ۸ ماه از آن شرکت استعفا داد. سهراب سپهری در سال ۱۳۳۰ اولین مجموعه شعر نیمایی خود را با عنوان (مرگ رنگ) منتشر کرد. 

او در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را از آن خود کرد. سپهری در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و همچنین دومین مجموعه شعر خود را با نام (زندگی خواب‌ها) منتشر کرد. او در آذر ۱۳۳۳در اداره کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان‌های هنرهای زیبا نیز در جایگاه استاد دانشگاه به تدریس پرداخت.سهراب سپهری در عرصه دوبله و گویندگی، فعالیت کوتاه و مختصری هم داشته و در فیلم هایی که در فرانسه و ایتالیا دوبله شده، گویندگی کرده است. او که به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه زیادی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین کرده بود، مدتی در کشور ژاپن اقامت داشت و هنر (حکاکی روی چوب) را در آنجا آموخت. او همینطور به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه مند بود و از این رو ترجمه‌هایی از اشعار کهن چینی و ژاپنی انجام داد. 

سپهری در مرداد ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت. او در مدرسه هنرهای زیبای پاریس در رشته لیتوگرافی ثبت نام کرد. در دورانی که به همراه حسین زنده‌رودی در پاریس بود بورس تحصیلی‌اش قطع شد و برای تأمین خرج‌های زندگی و ماندن بیشتر در فرانسه و ادامه نقاشی،  به کار کردن مشغول شد و برای پاک کردن شیشه آپارتمان‌ها، گاهی مجبور بود از ساختمان‌های بیست طبقه آویزان شود. او در همین سال از پاریس به رم مهاجرت کرد و فعالیت در دوبله را در ایتالیا به پیشنهاد محصص، حنانه، الکس آقابابیان، خضرایی آغاز کرد؛ هر چند او مدتی کوتاه در عرصه دوبله فعالیت داشت و سال ۱۳۳۷ به ایران بازگشت. سهراب سپهری هنرمندی کنجکاو، تنها، کمال طلب، متواضع و خجالتی بود که دیدگاه انسان مدارانه‌اش بسیار وسیع و فراگیر بود. به همین دلیل آثار او همیشه با نقدهایی همراه بوده‌اند. از بین آثار مهم او کتاب‌های نظیر(تا انتها حضور)، (سهراب مرغ مهاجر)، (هنوز در سفرم)، (بیدل، سپهری و سبک هندی)، (تفسیر حجم سبز)، (حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره)، (نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری) و (نگاهی به سهراب سپهری) جزو شناخته شده ترین آثار او هستند. 

سپهری در سال ۱۳۵۸ به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین جهت در همان سال برای ادامه درمان به کشور انگلستان رفت، اما بیماری او بسیار پیشرفت کرده بود و او نا امید از درمان به تهران بازگشت. در نهایت در غروب دوشنبه ۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران به دلیل ابتلا به بیماری سرطان خون چشم از جهان فروبست، صحن امامزاده سلطان‌علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان همیشگی و ابدی سهراب گشت.