منهای استودیوهای مختلف بخش خصوصی و دولتی، اما بزرگترین و گسترده ترین استودیوی دوبله ایران، به تلویزیون تعلق دارد که به اقتضا کارش، نیاز به خوراک بیشتری دارد. از سال ۱۳۳۷ که (تلویزیون ایران) (مشهور به تلویزیون (ثابت پاسال) ) در محل فعلی شبکه دوم واقع در (میدان آرژانتین، انتهای خیابان الوند) بازگشایی شد، دوبله فیلم های تلویزیونی اکثرا در استودیوهای بخش خصوصی بود و حتی ظرفیت نیاز تلویزیون باعث شد یک استودیوی دوبلاژ به اسم (تلویزیون فیلم) افتتاح شود که بتواند سفارشهای بسیار زیاد آن را جذب کند. با بنیان گذاری (سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران) در سال ۱۳۴۵، واحد دوبلاژ نیز در آن تشکیل شد، این واحد، فقط دارای یک استودیوی صدابرداری در ساختمان تلویزیون (ساختمان فعلی پخش در خیابان جام جم) بود و فراهم شدن بیشتر نیازهای تلویزیون به ناچار از طریق استودیوهای پخش خصوصی بود. به نقل از جلال صفا، که بعد از کنی در ابتدا کار تلویزیون، تا سال های آغازین بعد از انقلاب هم مدیر واحد دوبلاژ تلویزیون بود، به خاطر امکانات محدود، در ابتدا کار، فقط امکان دوبله هفته ای چهار فیلم در این واحد بود؛ بعد از دو سال ساختمانی وسیع تر با دو سالن و امکانات بیشتر در اختیار این واحد قرار گرفت که تولید این واحد را به هفته ای دوازده تا سیزده ساعت رساند. با مهیا شدن ساختمان سیزده طبقه تلویزیون در سال ۱۳۴۹، واحد دوبلاژ هم به محل فعلی انتقال پیدا کرد و به شش سالن و امکانات مربوطه مجهز شد. طبق گفته جلال صفا در (مجله تماشا، شماره ۲۸۶، پانزدهم آبان ۵۵) در میانه دهه  ۱۳۵۰، این واحد در هفته مسئولیت ۳۰ تا ۳۵ ساعت دوبله فیلم را عهده دار بود و همینطور سفارش مقداری کار به استودیوهای بخش خصوصی را در دستور کار خود داشت.۲۰ مدیر دوبلاژ، ۱۳۰ گوینده، ۲۰ مدیر فنی و تعدادی مترجم با این واحد همکاری داشتند، با این وجود افزایش سریع فیلم ها و سریال ها سبب شده بود که تلویزیون، دوبله بعضی از فیلم ها را به استودیوهای خصوصی واگذار کند. دوبله سریال ها غالبا در خود تلویزیون بود و همچنین فیلم هایی که در عنوان بندی آن ها: (دوبله شده در تلویزیون ملی ایران)) قید شده است.گویندگان و مدیران دوبله تلویزیون، آن هایی بودند که در خارج از تلویزیون مشغول به کار بودند و تعداد اندکی از آنان، تمرکز خود را فقط بر روی کار در خود تلویزیون گذاشته بودند. در سال های بعد از انقلاب، همین روال ادامه داشت، به علاوه اینکه در سال ۱۳۶۴ مسئولان تلویزیون قصد کردند برای آموزش گویندگان تازه، اقدام به برگزاری کلاس دوبله کنند که از بین داوطلبان، تعدادی را انتخاب، و از میان هنرجوهان این کلاس ها، تعدادی اندکی در این حرفه باقی بمانند. در دهه اخیر، بعد از جلال صفا، جواد صغیرا، محمدرضا خالقی، محمدابراهیم سلطانی فر، عبدالمجید آهنگری و مهدی خوشنویس مدیر واحد دوبلاژ تلویزیون بوده اند و هم اکنون (عبدالمجید حسینی زاد) این سمت را بر عهده دارد. باید گفته شود که شبکه دوم، واحد دوبلاژ مستقلی دارد که طبیعتا نسبت به شبکه یک سیما کوچکتر است و همچنین همان گویندگان و مدیران دوبلاژی که با واحد دوبلاژ شبکه اول و استودیوهای دیگر دولتی و خصوصی همکاری دارند، دوبله سریال ها و فیلم های دیگر این شبکه را نیز بر عهده دارند . همچنین امکانات دوبله این شبکه، محدود به دو سالن ویژه ویدئو و فیلم ۱۶ میلیمتری است و فیلمهای ۳۵ میلیمتری آن در شبکه اول دوبله واقع شده. مدیر واحد دوبلاژ شبکه دوم، حسن بزرگی است.

 (آرکادی بوغوسیان) واقع در خیابان خاقانی بود و کارکنان استودیو شهاب به این استودیو رفت و آمد زیادی داشتند اما با نوع مدیریت و انضباط آرکادی مکان خیلی خشک و سردی بود. تنها مورد جالب توجه ،آنجا صدا بردار بسیار شوخ طبع و دوست داشتنیاش تومیک طهماسبی نفر وسط بود بذله گو و شاد و پر از انرژی بود که بعدها به علت مشاجره با گوگو کیهان رفت استودیو گویا که متعلق به رضایی بود اما بقیه کارکنان استودیو همراه با گوگوکیهان مثل آدمهای عصا قورت داده بودند. البته جز بهرام بهزادی که باهم آشنایی نزدیکی داشتیم با بهرام تماس مجدد گرفتم تا باهم نشستی دوباره داشته باشیم از او راجع به تومیک :پرسیدم :گفت خلاصه :بگم بدون حضور تومیک این استودیو روح .نداشت از او راجع به درخشان پور به عنوان مترجم در این استودیو پرسیدم بهرام :گفت کارش خیلی خوب .بود :پرسیدم یعنی از مهدوی بهتر بود؟ :گفت بله ایشون مترجم بسیار خوبی بود ارکادی از محسن ،مهدوی بدش نمی،آمد میدونی که محسن جزو بازیگران جوان دهه سی سینمای ایران بود چون در انگلستان تحصیل کرده بود از کارش هم راضی بودند مخصوصاً مانی او میگفت مترجم بدی .نبود اما آن طور که ما میشنیدیم به درخشان نمیرسید چون همه مدیران دوبلاژ یک صدا از ایشون به خاطر آشنایی او به ادبیات سلیس فارسی راضی بودند ولی آرکادی از محسن که آدم آرامی بود رضایت کامل داشت برای همین بود که او همیشه تام الاختیار استودیو بود به طنز به او یادآوری میکردند که اشتباهات گذشته را تکرار نکند

اشتباهاتش چه بود؟ که این طنز را به او تأکید می کردند بهرام نمیدونم زمان بود و طرز نگاه مردم آن دوره گویا ایشان نقشهای بسیاری در که به سینما به عنوان قاتل و دزد بازی کرده بود شهرت گذشته اش لطمه میزده شایعات زیادی هم شنیده میشد که ممکن است ایشان در فیلم لارنس ،عربستان که تست بازیگری به جای عمر شریف داده بوده بازی کند تا آن روز مواظب استایل خودش بود دائم تو آینه خودشو چک میکرد که مبادا شکمش بزرگ شده باشه!! اگر این اتفاق بیفتد افتخار بزرگی نصیب سینمای ایران خواهد بود از این نظر آرزوی اکثریت دست اندرکاران سینما بود که او موفق شود اما این انتظار برآورده نشد :گفتم فکر می کردم مهدوی مثل سایر گویندگان بابت ترجمه ،فیلم پول نقد دریافت میکرده پس آنگاژه و چشم و چراغ تلویزیون فیلم بوده؟ بهرام بهزاد بله کلیه فیلم و سریالها که از طرف ثابت پاسال شبکه دو) و بعدها شبکه یک وارد استودیو تلویزیون فیلم میشد توسط او و درخشان ترجمه و در اختیار مدیران دوبلاژ این استودیو قرار میگرفت به هر حال بعدها که تومیک استودیو را ترک کرده بود. آقای مانی منو کشید کنار که فلانی الان بهترین موقع است که تو پشت میز بنشینی صدا ،بگیری گفتم امکان نداره من پشت دستگاه صدا بشینم! گفت چرا؟ :گفتم کسی به من یاد نداده از اون روز به بعد سه روز کار استودیو ،خوابید دیگه فیلم دوبله .نشد آرکادی :گفت :بهرام همین الان دلم میخواد بشینی پشت میکس صدا برداری کنی :گفتم همون طور که به آقای مانی گفتم کسی به من کار یاد نداده از من چه انتظار دارید؟ گفت بهرام من تو را میشناسم تو میتونی بشین صدا بگیری بونه بهانه ام نیار، این شد که نشستم پشت دستگاه شروع کردم به صدا گرفتن یادمه اولین فیلمی که صدا گرفتم فیلم تارزان جانی ویسمولر) گنج (مخفی بود ،بعداً ،سری فیلمهای ارول ،فلین همه ۱۶ میلیمتری و سیاه و سفید بودند از اون روز به بعد هر چقدر سریال آمد همه را من گرفتم فکر میکنم بالای ،فیلم صدا گرفتم کار آن قدر شلوغ ،بود فرصت سرخاراندنم .نداشتیم در نتیجه میکس سرخود می ،کردیم در سالن دیگه هم مشغول کار فنی بودیم موزیک میگذاشتیم افکت اصلی و افکت ،سالن یعنی «آن بیانس کار میکردیم صدای بلبل و رودخانه خش خش برگ (درخت گفتم این افکت ها را از لوپ میگفتید یا از فیلم میگرفتید؟ :گفت هم لوپ داشتیم و هم جاهای که راه میداد از فیلم میگرفتیم در واقع سرسری کار نمیکردیم اگر بخوام همه اتفاقات را نام ببرم تمام کتاب شما را پر میکنه…