ابوالفضل توکلی، با نام دیگر (وحید توکلی) یکی از مستند سازهای شناخته شده و برجسته ایرانی است.

توکلی دیپلم گرافیک خود را از هنرستان هنرهای تجسمی گرفته و لیسانس ادبیات نمایشی دارد و از مرکز فیلمسازی باغ فردوس در رشته تدوین فارغ التحصیل شده است.

ابوالفضل توکلی شانزده فیلم مستند در رابطه با دوبلورهای ایرانی ساخته است که باید به فیلم های “روزگار بهروز (1394) بهروز رضوی”، “زاده مهر(1395) ایرج رضایی”، “آقا جلال و مستر رابرت(1394-95) جلال مقامی”، “مرد لبخند(1395) ناصر ممدوح”، “دوران افشاریه(1395) غلام علی افشاریه”، “دنیای دیروز من(1395-96) محمود قنبری”، “نقاش صدا(1396) ابوالحسن تهامی”، “خاطرات همسایه نیاگارا (1396-97) عباس نباتی”، “اکبرآقا”، “آکتور صدا(1396-97) اکبر منانی”، “شاد خوان(1397) منوچهر آذری”، “ستاره ناهید(1397) ناهید امیریان”، “صدای ماه(1397) مهوش افشاری”، “نامه های شنیدنی(1398) سعید مظفری”،” ۷۸ سالگی”، “پرتره استاد حمید منوچهری (1398)”، “قصه ی آرشاک”، “استاد آرشاک قوکاسیان(1399) و زندگی نظامی”، “پرتره استاد ناصر نظامی (1399)”  اشاره کرد.

از جمله فیلم های مستند و داستانی دیگر او، “یخ های بلورین(1369)”، “پران خیال(1370)”، “برج طلایی(1371)”، “رگ سبز(1374)”، “اپوش(1375)”، “رویای پسر ناخدا(1380)”، “سمفونی دوئل(1381)”، به “روایت شمر(1382)”، “تک سوار(1383)”، “عمو علی(1384)”، “ایستگاه9 (1384)”، “مسیرآبی(1389)”، “جامبو”، “یعنی سلام(1392)” است.

ابوالفضل توکلی همچنین تا به امروز فعالیت های هنری زیادی از جمله: مدیر اجرایی جشنواره فیلم مستند یادگار در سال های (1381-82-83)، مدیر اجرایی جشنواره بین المللی فیلم مستند سینما حقیقت در سالهای (1386-87-92)، مدیر اجرایی جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در سال (1393) و همینطور مدیر انجمن سینمای جوانان دفتر کرج از سال (1385 تا 1389) را بر عهده داشته است.

توکلی از زمره مستندسازهایی است که به ساخت مستند درباره دوبلورها و گویندگان پیشکسوت علاقه بسیار زیادی دارد و مستند های قابل توجهی را در این خصوص کارگردانی کرده است.