سرشار، حسین

حسین سرشار، که از آن به عنوان بهترین دوبلور ایرانی در فیلم های ایتالیا یاد می‌شود، متولد ۲۲ خرداد ۱۳۱۳ در تهران است. او که خواننده اپرا در سبک باریتون دراماتیک است، موسیقیدان، دوبلور و هنرپیشه ایرانی بوده است، در تئاتر و اپرا های زیاد ایرانی و ایتالیایی شرکت داشته، بعد از انقلاب و تعطیلی سبک موسیقی اپرا، بازی در سینمای ایران را آغاز کرد. حسین سرشار در یک محله بسیار قدیمی، در خیابان فرهنگ تهران متولد شد. زمانی که ۲۰ ساله بود، از هنرستان عالی موسیقی در رشته آواز اپرا مدرک دیپلم گرفت، و پس از آن، برای ادامه دادن این هنر، راهی کشور ایتالیا شد، و در آنجا دوره نهایی کنسرواتوار سانتا چچیلیای رم را با درجه اول به پایان رساند. سرشار در ژوئن سال ۱۹۶۲ در رشته اپرا مدرک فوق لیسانس گرفت، او پس از آن در کنکور بین المللی اپرای لا فنیچه در شهر ونیز شرکت کرد و یکی از هفت برنده جایزه آواز آن مسابقه شد. سرشار در نهایت از طرف همان اپرا در جایگاه سولیست، در کنسرتی با ارکستر میلان شرکت کرد. سرشار در عرصه دوبلاژ، یکی از بهترین گویندگان دوبله در ایتالیا بوده است، او در دوران دانشجویی در ایتالیا با مرتضی حنانه و بهجت صدر، و تعدادی دیگر در دوبله فیلمهای ایتالیایی شرکت داشت. صدای او با ویتوریو دسیکا و آلبرتو سوردی در ذهن طرفداران سینما، مقایسه می‌شود. او در تهران، چند کنسرت موسیقی آوازی برگزار کرده است و پس از ادامه تحصیلات عالی به تهران بازگشت و از شروع افتتاح تالار رودکی، در جایگاه سولیست مشغول به کار شد. سرشار در نقشهای اول اپراهای، کوزی فانتوته، دون ژوان، که اثر موتسارت بود و کاوالریا روستیکانا اثر ریگولتو ایفای نقش کرده است. او همچنین علاوه بر اپراهای کلاسیک غربی، در برخی از اپراهای شناخته شده ایرانی مثل اپرای، خسرو و شیرین، دلاور سهند، آتوسا، سمندر و جشن دهقان ساخته احمد پژمان فعالیت داشته است. حسین سرشار یکی از هنرمندانی است که در جشن هنر شیراز تهران، با ارکستر سمفونیک تهران، برنامه هایی را اجرا کرده است. او که در حوزه بازیگری هم فعال بود، با فیلم سینمایی جعفر خان از فرنگ برگشته به کارگردانی علی حاتمی، با نقش مردی که رفتار و ظاهرش، غریب و بیگانه با جامعه اش بود، برای اولین بار روی پرده سینماهای ایران دیده شد. از آنجایی که مهارت در بازیگری اش به چشم بسیاری از کارگردانان مهم سینما آمده بود، پس از جعفرخان در فیلمهای اجاره نشین های داریوش مهرجویی، هامون داریوش مهرجویی، ای ایران ناصر تقوایی و رنو تهران ۲۹ سیامک شایقی ایفای نقش کرد. آخرین حضور حسین سرشار، در حوزه موسیقی اجرای قدرتمند و درخشان قطعه ای ایران در تیرماه سال ۱۳۶۷ در تالار وحدت بود. او همچنین در آلبوم آثاری از حسین دهلوی و قطعه فروغ عشق را با شعری از عطار اجرا کرده است. سرشار در دوره‌ای ناپدید شد، و آگهی مفقود شدنش توسط خانواده در روزنامه ها منتشر شد. اما در سال ۱۳۷۴ فوت او بر اثر تصادف با اتومبیل در روزنامه های ایران منتشر شد. منابع رسمی دولت فوت او را بر اثر آلزایمر و تصادف اتومبیل اعلام کردند و خیلی ها هم مرگ او را به جریان قتل های زنجیره ای ایران ربط داده اند. به گفته محمد علی کشاورز، بعد از تعطیلی اپرا در ایران، که حسین سرشار بی نهایت به آن عشق می ورزید، حالت روحی و روانی اش به هم خورد و دچار افسردگی شد. بدون شک حسین سرشار، به دلیل علاقه‌ای که به موسیقی اپرا داشت، یکی از تاثیر گذار هنرمندان این عرصه هم در ایران و هم در ایتالیا است.