علی کسمایی که به او لقب پدر دوبله ایران را داده اند، از با سابقه ترین گویندگان و مدیر دوبلاژان ایرانی است که کارگردان، فیلمنامه نویس و روزنامه نگار و بازیگر بوده است. از نظر عده ای از تحلیلگران دوبله ایران، علی کسمایی واسطه بسیار مهمی برای به وجود آمدن دوران طلایی دوبله ایران بوده است. اجداد و پدر و مادر او همه از تبعه روستای کسمای گیلان بوده اند. 

دوران کودکی و دبستان خود را با خانواده در استان مازندران و گیلان سپری کرد و بعد از پایان تحصیلاتش در مقطع دبیرستان در گیلان به پایتخت رفت و در رشته حقوق از دانشگاه سراسری تهران فارغ التحصیل شد. در سال 1325 در دفاتر روزنامه های مختلفی به عنوان نویسنده و مترجم مشغول به کار بوده است و سردبیری روزنامه های معروف و شناخته شده ای مثل مهر ایران، اطلاعات و عالم هنر را به عهده داشته است. به علاوه از سال 1320 توانست پروانه وکالت دادگستری خود را بگیرد، پروانه او هم اکنون در بخش نمایشگاه اسناد کانون وکلای دادگستری مرکز، نگهداری شده و در آرشیو آنها موجود است. علی کسمایی از سال 1329 با نگارش فیلمنامه (شرمسار) به کارگردانی (اسماعیل کوشان) به سینمای هنری ایران ورود کرد. کسمایی منهای نوشتن و کارگردانی، در حوزه بازیگری هم فعالیت داشت، اما بیشتر شهرت و معروفیت کسمایی به دلیل ممتاز بودن او در حرفه دوبله و مدیریت دوبلاژ است. کسمایی که از سال 1334 در مقام مدیر دوبلاژ به حرفه گویندگی هم روی آورد، سال های بسیار زیادی را به گسترش و پیشرفت دوبله و پرورش گویندگان مستعد و جوان پرداخت. 

علی کسمایی برای بسیاری از گویندگان محبوب و پرآوازه ایران جایگاه استاد را دارد و به دلیل حرفه طولانی و سابقه قابل ستایش و درخشان، و تجربه هایی که در این زمینه داشته است، مشهور به (پدر دوبله ایران) است. بانو مهین کسمایی برادر زاده علی کسمایی است که او هم در سِمَت گویندگی بسیار فعال بوده است. قسمتی از آثار علی کسمایی عبارت است از، فیلم های ایرانی: شازده احتجاب، ۱۳۵۳، سازش 1353،  ملکوت ۱۳۵۵، هجرت ۱۳۵۷، اتاق یک ۱۳۶۵، باغ سید ۱۳۶۸، آخرین پرواز ۱۳۶۸، حکایت آن مرد خوشبخت ۱۳۶۹ (بازیگر)، هور در آتش ۱۳۷0، سال‌های جوانی۱۳۷۰، کمیته مجازات ۱۳۷۷و از نمونه آثار خارجی: دکتر ژیواگو، اشک‌ها و لبخندها (آوای موسیقی)، بانوی زیبای من و هملت و در تلویزیون :  سربداران، هزاردستان، کوچک جنگلی، تله‌فیلم (شکاف) و این خانه دور است. 

کسمایی همچنین در فیلم های شرمسار، مادر، دزد عشق، غفلت، بی‌پناه، دسیسه، اتهام، یعقوب لیث صفاری، حکایت آن مرد خوشبخت، مستأجر به عنوان کارگردان، نویسنده و فیلمنامه نویس فعالیت داشته است. علی کسمایی بزرگ، بعد از یک دوره بیماری طولانی در 6 تیر سال 1391 در تهران چشم از جهان فرو بست و با یک دنیا خاطره ای که برای مردم خود به بادگار گذاشته بود ، پرکشید.