او که از نخستین گویندگان ایرانی با صدایی استثنایی است، فعالیت خود را با گویندگی در اولین فیلم دوبله شده ایران به نام (مرا ببخش) آغاز کرد.
حرفه قبلی او تراشکاری بود اما پیمان به دلیل علاقه زیادی که به عرصه گویندگی و دوبلاژ داشت، پیشینه قبلی خود را رها کرد و حرفه مورد علاقه اش یعنی گویندگی را برگزید. 

صدای خاص و منحصر به فرد او در برنامه های تلویزیونی و رادیویی بسیاری در ذهن مردم جاودان و خاطره ساز شده است. نمونه صداهای او در فیلم های مستند آتش که نمیمیرد ۱۳۵۵،  اصفهان، بناهای صفوی، بوم سیمین، سوخت گیری هواپیما، فروغ جاویدان، یادگار و گویندگی در فیلم خانه خدا در سال ۱۳۴۵است.

همچنین او کارگردان تلویزیون (تئاتر عروسکهای حمزه، طبیب اجباری) بود. اسدااله پیمان چندی پیش دارفانی را وداع گفت.