پارسا پیروزفر بازیگر سینما و تلویزیون؛ مدرس، بازیگر و کارگردان نمایش، نقاش، نمایشنامهنویس و مترجم ایرانی است که در رشته نقاشی از هنرهای زیبا دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده است. بازی در تلویزیون را از سال ۱۳۷۵ آغاز کرد و در مقطع کوتاهی در دوبله فعالیت داشت، و نقش های کوتاهی را هم گویندگی میکرد، و در بعضی از فیلم های به جای خودش حرف میزد اما در نهایت سینما را مکان بهتری برای استعداد خود یافت.
جوان خوش چهره و تازه وارد دهه ۷۰، که همگی تصور می کردند به دلیل سیمای زیبا و جذابش وارد عرصه تصویر شده، خیلی زود، به تماشاگران و منتقدان این عرصه ثابت کرد که فقط و فقط هنر و بازیگری برایش مسئله است، و تا به امروز بی حاشیه ترین بازیگر هنر هفتم به شمار می آید.
علاقهمندی اش به نقاشی سبب شد تا در طی سالهای ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹، هنگامی که او در مقطع تحصیلی دبیرستان و در رشته ریاضی و فیزیک مشغول به تحصیل بود، به خلق داستانهای مصور بپردازد. آثار مصوری که در آن خود قصه گوست و خود نیز تصویرگر و با توجه به اطلاعات ثبت شده در وبسایت رسمی اش، تا کنون هنوز اقدامی برای چاپ این آثار نشدهاست.
بعد از اتمام مقطع تحصیلی دبیرستان در رشته ریاضی و فیزیک در سال ۱۳۶۹، پارسا پیروزفر تحصیلات خود را در رشته نقاشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد، منزلی که اولین تجربههای بازیگری تئاتر خود را نیز از صحنه نمایش آنجا آغاز نمود. از دغدغههای او همچنین همواره صدا بودهاست و زمانی را نیز از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ به صداپیشگی پرداختهاست. اولین حضور او در سینما در سال ۱۳۷۳ در نقشی کوتاه (شیخ سالک) در فیلم پری به کارگردانی داریوش مهرجویی بود. همان سال، همزمان به تحصیل در رشته نقاشی، متد استانیسلاوسکی را نزد مهین اسکویی، کارگردان و مدرس تئاتر و مترجم آثار نمایشی آموخت؛ و در سال ۱۳۷۴ مشغول به آموختن بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سمندریان نزد حمید سمندریان شد. اولین حضور رسمی اش در تئاتر در مقام بازیگر در سال ۱۳۷۴ در نقش ماریوس در نمایش بینوایان اثر ویکتور هوگو به کارگردانی بهروز غریب پور بود. او در سال ۱۳۷۶ با اتمام رشته نقاشی در مقطع لیسانس از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد. همان سال با بازی در نقش هیکارو در نمایش بانو آئویی اثر یوکیو میشیما به کارگردانی بهرام بیضایی دومین حضور رسمی اش در تئاتر در مقام بازیگر رقم خورد. پیروزفر نمایشنامه هنر اثر یاسمینا رضا را در سال ۱۳۸۰ کارگردانی کرد و به روی صحنه برد. هنر اولین کارگردانی او بود. در سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ به تدریس بازیگری در مؤسسه فرهنگی و هنری کارنامه و همچنین تدریس کلاسهای فوقالعاده بازیگری در دانشگاه علامه طباطبایی پرداخت. او همچنین در سالهای ۱۳۸۶، ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ در مدرسه فیلمسازی و پژوهشهای سینمایی هیلاج به تدریس بازیگری پرداختهاست. از دیگر فعالیتهای هنری وی پس از اتمام مقطع تحصیلی دبیرستان که در مقاطع زمانی متفاوتی به آنها پرداختهاست میتوان از فعالیت در زمینه طراحی گرافیک، ساختن تیزر و مجسمهسازی نام برد. در حال حاضر نیز او همزمان با پرداختن به بازیگری سینما و بازیگری و کارگردانی تئاتر، در مقاطع زمانی متفاوتی به نقاشی، ترجمه آثار نمایشی اش و طراحی صحنه و لباس بعضی از این آثار نمایشی نیز میپردازد.
پیروزفر در مقام بازیگر و کارگردان، نمایشهای گلن گری گلن راس اثر دیوید ممت به ترجمه امید روشن ضمیر را در سال ۱۳۹۰، نمایش نامه خوانی خدای کشتار اثر یاسمینا رضا را در سال ۱۳۹۱، نمایش سنگها در جیبهایش اثر مری جونز به ترجمه خود را در سال ۱۳۹۲، نمایش بر پهنه دریا اثر اسلاومیر مروژک را در سال ۱۳۹۳، نمایش ماتریوشکا به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری خود را در سالهای ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶، نمایش یک روز تابستانی اثر اسلاومیر مروژک به ترجمه خود و سپیده خسروجاه را در سال ۱۳۹۷ و نمایش ملاقات به ترجمه و کارگردانی خود را زمستان ۱۳۹۷ و بهار ۱۳۹۸ به روی صحنه بردهاست. پارسا پیروزفر در نمایش ملاقات نیز مانند ماتریوشکا خود طراح صحنه نمایشش بود.
منبع این مطلب: ویکی پدیا
- گوینده های دیگر