جستجوی پیشرفته

نجمی وثوقی، که در برخی منابع با نام نجمی فروهی شناخته میشود، از چهره‌های درخشان و ماندگار در عرصه‌ی گویندگی و صداپیشگی ایران است، بانویی خوش صدا متولد سال ۱۳۱۴، که نه‌ تنها در جهان دوبله، بلکه در حوزه‌ی فرهنگ و آموزش نیز نقشی پررنگ و اثرگذار ایفا کرده است. او سال‌ها مدیر مؤسسه‌ی آموزشی فرح پهلوی در منطقه‌ی یاخچی‌آباد تهران بود، مرکزی فرهنگی که پس از انقلاب، عنوان مجتمع آموزشی و پرورشی دکتر شریعتی را به خود گرفت و همچنان یادگارِ حضور و همت او در عرصه‌ی تعلیم و تربیت باقی ماند.

وثوقی از شاگردان برجسته‌ی فرانک سی. دیویدسن و جرج کویین‌بی بود و در دوران دانشجویی، با شور و درخشش جوانی، بر صحنه‌ی تئاترهای دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران ظاهر میشد. او سپس در نمایش‌های رادیویی برنامه‌ی دوم نیز به هنرنمایی پرداخت، حضوری که نوید بخش تولد یکی از صداهای شاخص تاریخ دوبله‌ی ایران بود.

فعالیت حرفه‌ای او در عرصه‌ی دوبلاژ از سال ۱۳۳۵ در استودیو سانترال آغاز شد و اندکی بعد در استودیو شهاب ادامه یافت. از اواخر دهه‌ی ۱۳۳۰، به جمع گویندگان استودیو مولن‌روژ پیوست و به‌زودی به یکی از صداهای شناخته‌شده و پرکار تبدیل شد. تا آن‌جا که در بیشتر آثار دوبله ‌شده به‌وسیله‌ی ایرج دوستدار، صدای او شنیده میشد. نجمی وثوقی با قدرتی بی‌بدیل در بیان و انعطاف در لحن، توانست خود را در صف نخست صداپیشگان زن ایران جای دهد.

او در طول سال‌های فعالیت خود، صدای بسیاری از بازیگران برجسته‌ی جهان را به گوش مخاطبان ایرانی رساند، از رومی اشنایدر، بریژیت باردو، شرلی مک‌لین و مرلین مونرو گرفته تا کیم نواک، ناتالی وود، جینا لولوبریجیدا و ده‌ها نام دیگر از سینمای کلاسیک. در میان این نقش‌آفرینی‌های صوتی، صدای او بیش از همه با چهره‌ی رومی اشنایدر پیوند خورد و به‌عنوان گوینده‌ی ثابت این بازیگر شهرت یافت.

از برجسته‌ترین آثار او می‌توان به دوبله‌ی نقش شرلی مک‌لین در فیلم ایرما خوشگله دوبله‌ی نخست و ریتا موره‌نو در فیلم داستان وست ساید اشاره کرد، دو اثری که از نظر علاقه‌مندان و صاحب‌نظران، نمونه‌های درخشان هنر گویندگی در تاریخ دوبله‌ی ایران به‌شمار می‌آیند. همچنین در فیلم ماندگار سوته‌دلان ساخته‌ی علی حاتمی محصول سال ۱۳۵۶، نقش اقدس با بازی شهره آغداشلو، با صدای گرم و هنرمندانه‌ی نجمی فروهی به یادها سپرده شد و به ماندگاری بیشتر این اثر سینمایی یاری رساند.

وثوقی که تحصیلات خود را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی به پایان رسانده بود، در کنار فعالیت‌های هنری‌اش، در حوزه‌ی آموزش نیز با همان عشق و دقت قدم نهاد. او سال‌ها در مدارس تهران به‌عنوان دبیر و مدیر خدمت کرد و نسل‌های متعددی از شاگردان را با روح فرهنگ و هنر پرورش داد.

در کارنامه‌ی هنری او فهرستی بلند از نقش‌های شاخص دوبله به چشم میخورد، از فیلم‌های کوچولو، کاتیا، کاردینال، استخر و سزار و رُزالی با صدای رومی اشنایدر گرفته تا شالاکو و خرس‌ها و عروسک با بازی بریژیت باردو، و نیز آثار ماندگاری چون رود بی‌بازگشت و ایستگاه اتوبوس از مرلین مونرو. او همچنین در دوبله‌ی فیلم‌هایی چون ربه‌کا، تصویر جنی،۳:۱۰ به یوما، مادر هند، برادران کارامازوف، مک‌لین‌تاک و ده‌ها اثر دیگر خوش درخشید.

در عرصه‌ی تئاتر نیز حضورش چشمگیر بود، از جمله در نمایش سوءظن محصول سال ۱۳۳۶ در دانشگاه تهران، که همراه با بیژن مفید و پرویز بهرام بر صحنه رفت و نشان از تسلط و ذوق نمایشی او داشت.

نجمی وثوقی، بانویی که صدا را به هنری وصل کرد، در حافظه‌ی فرهنگی ایران جایگاهی ویژه دارد، صدایی که نه ‌تنها واژه‌ها، بلکه احساس و معنا را جان میبخشید. او از نسل هنرمندانی است که با وقار، دانش و عشق، صدا را به ابزاری برای انتقال روح هنر تبدیل کردند و هنوز هم پژواک صدایش، در حافظه‌ سینمای دوبله‌ی ایران زنده است.