این استودیو بدون هیچ تغییر نمای بیرونی با همان باهمان شکل دهه اول ساخت پابرجاست. (فقط رنگ آمیزی کل بنا تقییر یافته است)

حالا با نام و نشان دیگر به یک شرکت موتور سازی واگذار گردیده مهرگان فیلم در اولین روزهای تأسیس با دوبله چند فیلم عربی و ترکی آغاز به کارکرد اما بعد از آن فقط صدا گذاری فیلمهای ساخت داخل و تهیه فیلمهای فارسی داخل اختصاص داشت در واقع استودیو مهرگان برای فیلم سازان داخلی و کارکنان نسل قبل از انقلاب پُر از خاطره و یادش بخیر است. استودیو در منطقه ،شهرآرا پشت اداره ،گذرنامه وسط ،کوچه در زمین بزرگ و مستطیل شکلی توسط ۳ نفر اداره میشد نگهبانی سمت چپ قرار داشت که نگهبانش را خلیل آقا صداش می کردند. دفتر استودیو در طبقه بالای نگهبانی واقع شده بود حیاط استودیو شبیه به کوچه طول و دراز و پهنی بود که تا خیابان جنوب پشت حیاط امتداد داشت دفتر استودیو تمام رفت و آمد و ورود و خروج و یا هررد و پایی را تا انتها کنترل میکردند

رضا کریمی که پاتوق هر روزاش دفتر فردین .بود نعمت رفیعی و مجید محسنی مالکین استودیو بودند.

وقتی از چند پله دایره شکل کنار نگهبانی وارد دفتر استودیو میشدی با یک سالن دایره شکل مواجه میشدی که برای تماشاگران فیلم فارسی به عنوان لوکیشن فیلمها بیشتر آشنا به نظر می رسید نمونه اش در فیلم مسیر» «رودخانه رئیس فیروز با شرکت ،فردین تقدسی فریده نصیری همسر سابق منوچهر صداقپور از آن استفاده شده بود از کنارش پله میخورد به بالا که استودیو فنی

و کارهای فنی و سالن انتظار گویندگان فیلم اینجا بود که به سرپرستی مهدی رجائیان و میرزا گودرزی و چند نفر دیگر اداره میشد از سمت روبه روی طبقه پایین استودیو، در ورودی دفتر مشرف به حیاط بود.

خلاصه استودیو مهرگان فیلم، با نظم خاصی توسط برادر کوچک رضا کریمی (حسن) اداره میشد پلاتوی بزرگ و عظیمی به سبک کمپانی های هالیوودی با سقف بلند در سمت چپ ..حیاط ساخته شده بود که داخل آن برای استفاده ،قصر اعیان اشراف و مهمانیهای مجلل نمونه آن فیلم «قصر زرین ۱۳۴۸ سکه» «شانس ۱۲۴۹ همچنین اولین فیلم رنگی و تکنی اسکوپ استودیو شهاب احساس داغ ۱۳۵۰ ، استفاده بیشتری از این دکور کردند.

مرحوم صابر رهبر بیشتر قسمتهای از مراسم مهمانی باقی مانده مردی از جنوب شهر را از همین دکور مورد استفاده قرارداد و … خلاصه هر تعداد فیلم داخلی که به لوکیشن قصر یا تالار مجلل و صحنه های تجملات پر زرق و برق نیاز داشت با صلاح دید سازندگانش که فیلمنامه درج شده بود با تغییرات در حد معمول آن ،دوره توسط خاکدان به کاباره و خانه ثروتمندان تغییر می یافت. انتهای این دکور بزرگ لابراتوار سیاه و سفیدی بود که عیوض ،مرادی همراه با ذبیح الله و عباسددر این لابراتوار را اداره میکردند بعد از انقلاب این قسمت توسط کرمی نامی که کارمند شهرداری بود و قبلاً استودیو توکا) فیلم را در خیابان دانشگاه روبروی سینما سپیده داشت، چون عاشق نام پرآوازه استودیو مهرگان فیلم بود در سالها قبل در پشت سینما دیانا داخل کوچه بن بست کوجه چاپ پارس) فعلی قرار داشته و حالا نقل مکان کرده بود به منطقه شهرآرا یعنی همین محل فعلی که توضیح داده شد یادم هست در دهه ۵۰ سمت غرب حیاط گل کاری زیبایی بود که استخر و درخت تنومند بید هم در کنارش سرکشیده بود که سایه اش برای استراحت کوتاه واقعاً لذت بخش بود و ماجراها و خاطرات تلخ و شیرین برای بعضی از هنرمندان زیاد دیده و شنیده شده بود به خاطر می آورم در بخش اول کتاب یک روستایی در لاله زار «نقشی یک رویا» به آن پرداخته شده است و حالا در اختیار یک شرکت موتور سازی است آقای کرمی لابراتوار آن جا را بهم زد و به جایش استودیو توکا را دایر کرد و با همان نام مهرگان فیلم آغاز به کار دوبله فیلم نمود که خیلی هم پرکار به نظر می،آمد نگارنده با دوستی ای که با کرمی و خلیل یافه، مدیر فنی و صدا بردار استودیو داشتم هر روز به آنجا سرمی .زدم یادم هست در دهه ۷۰ که سریال تلویزیونی «به سوی «افتخار به کارگردانی سیروس مقدم در آن جا صداگذاری میشد من هر روز با بازیگران فیلم اکبر عبدی داریوش ارجمند و مهدی ،فتحی بازیگران سریال که جای خودشان گویندگی میکردند در محوطه استودیو زیر آفتاب گرم بهاری دور یک میزگرد با صرف چای راجع به فیلمهای کلاسیک و دوبلههای فاخر صحبت میکردیم یادش ،بخیر چقدر دورهم بودن با بعضی از هنرمندان برای من روزهای خوشی بود چون هر خبر ناشنیده ای را میشنیدم… و چقدر اتفاقات گذشته در این حیاط در ذهنم زنده میشد نام کوچه ای که استودیو مهرگان در آن قرار داشت به طنز و خود جوش می :گفتند کوچه کارگردانهای تنبل و بی ذوق به این نام خیلی معروف شده بود. چون هر وقت به لوکیشن یا به یک نیاز داشتند دوربین را میبردند دم در چند پلان از فیلم را در این کوچه می بعد آن را ربط بدهند به در خانه یا کافه و بقیه قسمتها بدون تغییر هیچ زاویه ای این بود که تصویر این ،کوچه برای همه دوستداران فیلم ،فارسی مثل خانه خودشان آشنا بود. که گرفتتند

منبع: کتاب راز و رمز دوبله در ایران نوشته ایوب شهبازی